Wanneer een serie maanden vóór de release al fel wordt bekritiseerd en belaagd met schandalen, dan begrijp jij natuurlijk wel dat wij het zo snel mogelijk móeten kijken – al is het alleen maar om te concluderen dat de online bashing meer dan terecht is. Jammer, want we keken ontzettend uit naar The Idol.
The Idol moet duister en glamorous zijn, maar wordt vooral belachelijk gemaakt
Na het bekijken van de eerste aflevering is het veilig om te zeggen dat ik wekelijks blijf kijken. Niet omdat het zo ontzettend goed is, zeker niet, maar vooral omdat het zo slecht is dat het vermakelijk is.
The Idol trapt in dezelfde val als de reboot van Gossip Girl: de makers denken dat ze met een astronomische productie, veel naakt en coole muziek de extreem gemiddelde dialogen en gebrek aan chemie kunnen verdoezelen. Maar niet voor ons. Nee, nee.
Voor degenen die geen idee hebben waar ik het over heb: The Idol komt uit het brein (of eerder, het gebrek daarvan) van Sam Levinson, maker van Euphoria, en The Weeknd, en gaat over Jocelyn (Lily-Rose Depp), een jonge, sexy popster die weer in de schijnwerpers komt te staan met een nieuwe single én een nieuwe liefde: Tedros (The Weeknd).
Er is zo ontzettend veel mis met het plot, het verhaal en de karakters, dat ik het niet kan samenvatten in een alinea. Daarom hieronder een lijstje met mijn hot outtakes naar aanleiding van de eerste aflevering van The Idol. Komt-ie.
- Dus je maakt een serie over een ultraberoemde popster die zich op een zeker moment vergelijkt met Prince, Rihanna, Madonna enzovoort ... en dan noem je haar JOCELYN?
- Deze serie is zo'n donkere mannelijke fantasie. Waar dat uit blijkt? A. de hoeveelheid onnodig naakt is niet op één hand te tellen. B., dat PG-13-schandaal met die specifieke foto (moesten ze die ook echt laten zien!? Is dit The Weeknd's gore fantasie!?) en C. een intimiteitscoördinator wordt letterlijk de set afgeduwd, zodat Jocelyn haar borsten kan laten zien. WTF.
- Het is een grote 'kijk eens hoe geweldig The Weeknd is'-show. Ik kan er echt niet tegen als beroemde mensen zichzelf casten in een serie die ze schrijven/produceren en het hele programma vervolgens gebruiken om op deze manier agressief hun ego te strelen. Het is zo gênant en iedereen ziet wat je doet. Klein voorbeeldje: The Idol wordt gefilmd in het echte huis van Weeknd. Beetje wazig dat vervolgens zijn karakter Tedros vet onder de indruk is als hij het huis binnenloopt. The Weeknd laat zijn eigen karakter dus letterlijk in katzwijm vallen over hoe mooi zijn eigen huis is. Hou op met me.
- Ik hou van Nikki (de platenbaas) en haar minachting voor zogenaamde creatievelingen in de industrie die niet gestudeerd hebben, maar hun baan hebben door hun online faam. Het was best grappig toen de creative director de Vanity Fair-journalist groette en Nikki zei: 'Natúúrlijk zijn jullie vrienden'.
- Het persoonlijke leven van Jocelyn en haar rare relatie met Tedros is aesthetically pleasing, maar voelt gewoon aan als een verijdelde muziekvideo van The Weeknd.
- Sowieso is het fascinerend om te zien hoe The Weeknd, die naar mijn mening de meest sexy stem ter wereld heeft, ons er totaal niet van kan overtuigen dat zijn personage sexappeal heeft. Hoe dan, hoor ik je denken, want Abel is HOT. Nou lieve mensen, kijk één seconde naar zijn karakter Tedros inclusief niet zo fraaie rattenstaart en je begrijpt mij. The Weeknd met een rattenstaart. I rest my case.
